Trainingskamp PAX naar Bursa Turkije - Dag 1
Wat begon als een kleine grap is toch werkelijkheid geworden. Op een feestje anderhalf jaar geleden werd er stiekem gepraat over een trainingskamp. Engeland, Duitsland maar ook Turkije werd genoemd. Ook omdat we het zo goed deden in de KNVB beker. Serieus was het toen nog niet maar een begin was er. Toen we eenmaal de beker gewonnen hadden kwam het idee weer naar boven drijven. Victor Mulder van Hitec Electric bv kreeg dit verhaal ook te horen en dat bracht hem op een idee. Een aantal mensen van de leiding en selectie werden uitgenodigd om even langs op het kantoor. Hitec Electric b.v. is een uitsluitend buiten Europa opererend bedrijf dat zich bezig houdt met de verkoop, installatie en onderhoud van elektriciteit gerelateerde projecten. Vanuit Hengelo (Gld) worden de eigen vestigingen in Turkije, Zuid Afrika en Nigeria aangestuurd. Eén van de vestigingen van Hitec Electric b.v. bevindt zich in het Turkse Bursa. Bursa is de op-vier-na grootste stad van Turkije met ongeveer 2,8 miljoen inwoners. Alleen Istanboel, Ankara en Izmir zijn groter. En zo ontstond het idee om met de hele selectie, leiding, scheidsrechter en sponsoren naar Turkije te gaan. In samenwerking met de sponsoren en spelers leiding werd er een prachtige georganiseerde reis / trainingskamp in elkaar gezet. En na veel bloed zweet en tranen was het zover.
De dag van het seizoen is aangebroken. Pax 7 vertrekt voor een trainingskamp naar Turkije. Iedereen werd om 08:30 verwacht bij Wolbrink. We begonnen de dag goed met een heerlijk ontbijtje. Na het ontbijt vertrok het gezelschap om 10:00 richting Amsterdam.
Ons vliegtuig van Pegasus Airlines zou om 14:35 vertrekken. Maar met zeker 45 minuten vertraging vertrokken we dan eindelijk richting het 'warme' Turkije. De landing in Istanbul verliep echter niet helemaal vlekkeloos. We vlogen al een tijdje rond Istanbul heen. We hadden nog vijf vliegtuigen voor ons die ook moesten landen. Het was namelijk noodweer in Istanbul. Eenmaal aan de beurt begon onze landing. De wielen raakte bijna het asfalt totdat de piloot in een keer weer extra gas geeft en weer opsteeg. Een doorstart was het gevolg.
Voor de mensen die niet weten wat een doorstart is: (Een doorstart (Engelse, ook in de luchtvaart zelf gebruikte naam: Go-around) is het afbreken van de landing door een vliegtuig. In plaats van te landen, klimt het vliegtuig opnieuw naar een beperkte hoogte, meestal om een nieuwe landingspoging te ondernemen. De bemanning kan echter ook besluiten uit te wijken naar een ander vliegveld, en zal dan doorklimmen naar grotere hoogte om de route naar het uitwijkveld te vervolgen.)
Er gingen twee verhalen rond. Eén was dat er nog vliegtuig aan het landen was en een ander verhaal was dat er een auto op de landingsbaan stond. In beide gevallen niet echt handig! Na weer een rondje gevlogen te hebben kwamen we eindelijk aan op het warme exotische Istanbul . Tenminste daar ga je altijd wel vanuit als je aan Turkije denkt. We kwamen het snikhete vliegtuig uit en buiten was het 5 graden met daarbij een gigantische regen en wind. Het volk uit Hengelo kwam vervolgens zonder problemen door de Douane heen.
We hadden dat weekend de beschikking over een eigen bus met een chauffeur. Eenmaal buiten de terminal was het even wachten op de bussen. Maar er was genoeg te zien bij de terminal. Een chaos van toeteren auto's en politie. Ze waren goed geïnformeerd in Turkije over de komst van Achterhoekers. In de bussen lagen de koude biertjes op ons te wachten.
Het was een half uurtje rijden naar de Ferry die ons over de Zee van Marmara naar de overkant bracht. Zonder kleerscheuren komen we aan bij de overkant. De volgende missie was een hapje eten. Uiteraard zochten we een tentje waar ook bier geschonken wordt maar dat schijnt op dat tijdstip erg lastig te zijn. We kwamen in een soort van wegrestaurant terecht. We zaten nog geen minuut en het voorgerecht stond al op tafel. Grote sneeën geroosterd brood met een pittig sausje. Nog geen 5 minuten later het hoofdgerecht, het was een mixgrill van allerlei gekruid vlees. Nog geen vijf minuten later zaten we al weer aan het toetje. Alles ging in een rap tempo. Alsof ze ons zo snel mogelijk weer weg wilde hebben. De McDrive was er niks bij. Er werden al gelijk foto's gemaakt door het restaurant personeel. Pax 7 was in een klap beroemd in Turkije.
Eenmaal aangekomen bij het hotel werd de kamerindeling bekend gemaakt. We sliepen met drie man op één kamer. De kamers waren niet allemaal hetzelfde. Het was een lange reis en iedereen ging gelijk slapen. De volgende ochtend werden we om 9 uur aan het ontbijt verwacht.
